بعضی از نوابغ عمر کمی دارند، اما در عمر کوتاهشان، به اندازه یک عمر انگار ابدی از خود یادگار و میراثی ارزشمند و فعال به جای می گذارند. علی معلم نمونه ی خوبی از این نوابغ است. این حرف چندان دور از حقیقت نیست وقتی او را از نزدیک شناخته باشی؛ و این شناخت تا مرزهای دوستی هم پیش رفت و بعد به شناخت رسیده باشد.

علی معلم را من به عنوان یک دوست آنقدر بالا نمی برم که بعد دستم به او نرسد، علی را از نزدیک اینطور دیده ام، با هوشی سرشار و نگاهی عمیق به انسان و سرنوشت آدمی، خاصه انسان ایرانی.

با خود فکر میکردم در این روزهای پر از التهاب اگر بود حتما راه حل های درستی پیشنهاد می‌کرد البته اگر کسی گوشش بدهکار بود.

بر این باورم هرچه زمان بگذرد و اگر هنوز بتوانیم به حیات ادامه دهیم، زمان به نفع علی معلم تمام خواهد شد.

برای تازگی و همیشگی او کافیست حرف هایش را دوباره بشنویم. برای این کار فعلاً یک راه بیشتر نیست، پیج اینستاگرامی او خوشبختانه به یاری همسر باوفایش خانم معماریان حفظ شده است.

علی معلم را می توان دوباره شناخت تا باور کرد که مرد نکونام نمیرد هرگز.

با ایمان و اعتقاد

هیوا مسیح