چارلز درنینگ یکی از معتبرترین و تواناترین بازیگران نقش‌های مکمل در 89 سالگی از دنیا رفت.

به گزارش خبرآنلاین، درنینگ دوشنبه شب به دلیل عوارض ناشی از کهولت سن در خانه خود در نیویورک سیتی درگذشت.

این بازیگر تنومند و مهربان به گواه فیلم‌های سینمایی چون بهترین خانه بدنام کوچک تگزاس، بعد از ظهر نحس و توتسی قابلیت حضور در نقش مختلف را داشت.

چارلز درنینگ سال 1923 در خانواده‌ای نظامی در هایلند فالز در نیویورک به دنیا آمد. او پس از ترک خانواده در 16 سالگی وارد دنیای نمایش شد.

او در دوران جنگ جهانی دوم در ارتش خدمت کرد و یک مدال ستاره نقره‌ای و سه مدال قلب ارغوانی دریافت کرد.

درنینگ جزو اولین سربازانی بود که در روز دی دِی در کنار نیروهای متفقین در نورماندی در شمال فرانسه تحت اشغال نازی‌ها پیاده شدند و بعدها در نبرد آردن به شدت مجروح شد.

درنینگ پس از جنگ به دانشگاه کلمبیا و نیویورک رفت و مدتی کوتاه نیز در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا تحصیل کرد، اما به قول خودش به خاطر کوتاه بودن قد و اینکه خیلی بااستعداد تشخیص داده نشد، نتوانست تحصیلات را ادامه بدهد.

او در دهه 1950 به عنوان راننده تاکسی، اپراتور آسانسور، متصدی بار و معلم رقص کار کرد و حتی مدتی با یک گروه آواز همکاری کرد. درنینگ در همین حال در یک گروه تئاتر کوچک در بروکلین کار می‌کرد.

او در 1962 برای اولین بار در یک نمایش روی صحنه رفت و بعدها در 35 نمایش از جمله 22 نمایش از شکسپیر برای گروه تئاتر شکسپیر نقش‌آفرینی کرد. درنینگ در آن سال‌ها با تعدادی از بهترین بازیگران تازه‌کار از جمله رابرت دنیرو، آل پاچینو، داستین هافمن و جیمز ارل جونز همبازی شد.

درنینگ در نهایت سر از تولیدات برادوی درآورد و در نمایش‌هایی چون سرخ‌پوست‌ها و دوران خوش بازی کرد.

او پس از بازی در فیلم‌های سینمایی مستقل مانند Harvey Middleman, Fireman و سلام مامان! به کارگردانی برایان دی‌پالما تولید 1970 (او بعدها در خواهران دی‌پالما هم بازی کرد)، همین طور چند فیلم استودیویی نظیر I Walk the Line در 1970 و Dealin در 1972، در فیلم برنده اسکار نیش نقش یک پلیس فاسد را بازی کرد و به این شکل به بازیگر ثابت و قابل اعتماد نقش‌های مکمل بدل شد.

درنینگ در فیلم صفحه اول با والتر ماتائو و جک لمون و در بعد از ظهر نحس با آل پاچینو همبازی شد.

از دیگر فیلم‌های مهم او در دهه 1970 می‌توان به Twilight's Last Gleamin، فیلم ماپت، شروع کردن، North Dallas Forty، خشم و فیلم ترسناک مستقل و غافلگیرکننده وقتی یک غریبه زنگ می‌زند اشاره کرد.

او همچنین مرتب در تلویزیون بازی می‌کرد و برای سریال‌هایی چون کاپیتان‌ها و سلاطین، آتیکا، مرگ یک دستفروش و نجاتم بده در مجموع 9 بار نامزد جایزه امی شد که از آن به عنوان معادل اسکار در دنیای تلویزیون یاد می‌شود.

درنینگ همچنین برای دو فیلم بهترین خانه بدنام کوچک تگزاس (1982) و بودن یا نبودن (1983) نامزد اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد.

او در فیلم توتسی به کارگردانی سیدنی پولاک نقش پدر جسیکا لانگ را بازی کرد که عاشق شخصیت داستین هافمن - در نقش مردی که خود را یک زن جا زده - می‌شود. اعترافات واقعی، دیک تریسی و ای برادر، کجایی از دیگر فیلم‌های مهم درنینگ در آخرین سال‌های کاری‌اش است.

درنینگ تا همین اواخر نیز حضوری فعال در سینما، تلویزیون و تئاتر داشت.Scavenger Killers آخرین فیلم سینمایی او همچنان در حال تولید است.

درنینگ سال 2008 جایزه یک عمر دستاورد انجمن بازیگران آمریکا را دریافت کرد و در پیاده‌رو مشاهیر هالیوود نیز صاحب یک ستاره شد.

آن زمان، آلن رزنبرگ رئیس وقت انجمن بازیگران درباره درنینگ گفت: «او در سراسر دوران کاری خود تجسم هنر و وقار بازیگری بود و به هر نقش جنبه‌ای ویژه می داد. او گذشته از هر چیز بازیگری بزرگ با استعدادی است که همه آرزویش را داریم: قدرت خلق شخصیت‌های ماندگار.»