کارگردان و فیلمنامه‌نویس فیلم برنده اسکار 12 سال بردگی مدت‌هاست با هم اختلاف دارند.

به گزارش خبرآنلاین، درگیری استیو مک کویین کارگردان 12 سال بردگی و جان ریدلی فیلمنامه‌نویس این فیلم درمورد ذکر نامشان به عنوان فیلمنامه‌نویس، به مدت‌ها قبل از برگزاری جوایز اسکار برمی‌گردد؛ یک دعوای تلخ که این دو در دوران تبلیغات برای فیلم کاملاً مخفی نگاه داشتند تا اینکه همه چیز به دوشنبه صبح و مراسم هشتاد و ششمین دوره جوایز اسکار در دالبی تیه‌تر کشیده شد.

ریدلی با درخواست مک کویین برای اینکه نام او هم به عنوان فیلمنامه‌نویس 12 سال بردگی ثبت شود، مخالفت کرد. او در مراسم جوایز آکادمی برنده جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد، اما در سخنرانی پس از دریافت جایزه از کارگردان تشکر نکرد. ریدلی قبل از اینکه روی صحنه برود از کنار مک کویین رد شد، اما با او دست نداد، در عوض سر راه مکث کرد و دیوید ا. راسل کارگردان حقه‌بازی آمریکایی را در آغوش کشید. زمانی هم که نام ریدلی به عنوان برنده اعلام شد، مک کویین با چهره‌ای بی‌تفاوت و بی‌‌آنکه بخندد برای او دست زد و این از نگاه دوربین‌ شبکه ای‌بی‌سی مخفی نماند.

در پایان مراسم نیز وقتی 12 سال بردگی برنده اسکار بهترین فیلم شد، مک کویین در صحبت‌های خود روی صحنه به نویسنده فیلم اشاره نکرد. هرچند مک کویین جایزه اسکار بهترین کارگردانی را به آلفونسو کوارون جاذبه باخت، اما به عنوان یکی از پنج تهیه‌کننده 12 سال بردگی به همراه براد پیت، دیدی گاردنر، جرمی کلاینر و آنتونی کاتاگاس اسکار گرفت.

ظاهرا اختلاف مک کویین و ریدلی به مدت‌ها قبل برمی‌گردد. مک کویین در مصاحبه‌های خود تلاش ریدلی را تحسین می‌کند، اما هیچ‌گاه با شور و حرارت از او تعریف نکرده است.

یکی از کسانی که از نزدیک شاهد این درگیری بوده می‌گوید برخورد مک کویین با ریدلی به مرز بی‌ادبی هم رسید. او آدم‌ها را از حرف زدن با ریدلی منع کرد و در فصل جوایز سینمایی در مراسم مختلف اصرار داشت او جدا از عوامل فیلم بنشیند. این اتفاق در جوایز بفتا و اسکار هم افتاد. در جوایز بفتا وقتی ریدلی در دستشویی بود، مک کویین همسر او را سرزنش کرد تا حدی که او گریه‌اش گرفت.

آن شب 12 سال بردگی جایزه بفتا بهترین فیلم را گرفت، اما در صحبت‌های پس از دریافت جایزه از ریدلی تشکر نکرد و این از روی غفلت نبود، چون او صحبت‌های خود را از قبل آماده کرده و روی کاغذ نوشته بود. مک کویین در جوایز گلدن گلوب هم از ریدلی تشکر نکرد، تا اینکه یکی دیگر از تهیه‌کنندگان در گوش او زمزمه کرد که ریدلی را از قلم نیندازد. و این کار باعث شد رسانه‌ها متوجه اختلاف فزاینده این دو نشوند.

گروهی امیدوار بودند مک کویین و ریدلی بتوانند تا شب اسکار اختلافات خود را کنار بگذارند، اما این اتفاق نیفتاد.

مک کویین ابتدا ریدلی را به کار گرفت تا روی پروژه‌ دیگری با موضوع برده‌داری کار کنند، اما وقتی همسر مک کویین کتاب 12 سال بردگی را پیدا کرد، نظر مک کویین عوض شد و ریدلی پذیرفت کتاب خاطرات سالومن نورثاپ را اقتباس کند. مک کویین تغییراتی در فیلمنامه ریدلی داد، اما وقتی از او خواست نام خودش هم به عنوان فیلمنامه‌نویس درج شود - که در هالیوود نامرسوم نیست - ریدلی مودبانه مخالفت کرد.

مک کویین کوتاه نیامد و به شرکت فاکس سرچ‌لایت شکایت کرد. این شرکت در نهایت حق را به ریدلی داد. براد پیت که یکی از تهیه‌کنندگان 12 سال بردگی است و نقش کوتاهی هم در فیلم دارد، در مقطعی ناچار شد قدم پیش بگذارد و واسطه شود، اما موفق نشد.

مک کویین با اکراه پذیرفت به خاطر فیلم این اختلاف را علنی نکند. او، ریدلی، پیت و مدیران فاکس سرچ‌لایت می‌دانستند علنی شدن این درگیری چقدر می‌تواند خطرناک باشد. اگر این مسئله به رسانه‌ها کشیده می‌شد اسکار «بهترین فیلم» به راحتی از دست می‌رفت.

ثابت شد سکوت آن‌ها تصمیمی عاقلانه بود. درام با موضوع برده‌داری 12 سال بردگی در نهایت برنده سه جایزه اسکار بهترین فیلم، فیلمنامه اقتباسی و بازیگر زن مکمل (لوپیتا نیونگ‌اُ) شد.

بر حسب تصادف، ریدلی پیش از این هم در چنین موقعیتی قرار گرفته است. او درمورد فیلمنامه سه سلطان با دیوید ا. راسل کارگردان این فیلم اختلاف پیدا کرد. ریدلی فیلمنامه سه سلطان را نوشت، اما راسل به قدری فیلمنامه ریدلی را بازنویسی کرد که در نهایت نام او تنها به صورت از روی داستانی نوشته جان ریدلی ذکر شد.

دست آخر هیچ یک از این‌ها اهمیت ندارد. مک کویین و ریدلی فردای جوایز اسکار در حالی از خواب بیدار شدند که یک مرد کوچولو به نام اسکار در کنارشان بود.

thewrap / سوم مارس / ترجمه: علی افتخاری