آپیچاتپونگ ویراستاکول: فیلم‌های ایرانی نبوغ‌آمیز هستند و موجب شدند من به جزئیات زندگی به شکل دیگری نگاه کنم. سینمای ایران وقار و ریتم خاص خودش را دارد، موضوعاتی هست که نمی‌توان در فیلم آن‌ها را بیان کرد. اما فیلمسازان ایرانی نشان داده‌اند می‌توانند با رویکرد خاص خود که بسیار ساده است این واقعیات را بیان کنند

آپیچاتپونگ ویراستاکول، کارگردان تایلندی برنده نخل طلا عنوان کرد فیلم جدیدش را از بیم عکس‌العمل دولت در تایلند به نمایش نمی‌گذارد.

به گزارش ایسنا، این کارگردان سرشناس تایلندی که در سال 2010 با فیلم عمو بونمی می­تواند خاطرات زندگی‌ گذشته‌اش را به یاد بیاورد موفق به کسب جایزه ارزشمند نخل طلا از جشنواره کن شد، در حاشیه جشنواره فیلم لندن به اظهار نظر درباره فیلم گورستان شکوه و جلال جدیدترین ساخته‌اش پرداخت.

ویراستاکول در گفت‌وگو با بی‌بی‌سی عنوان کرد: اگر بخواهم فیلم­ام را در کشورم تایلند به نمایش بگذارم، مجبور خواهم بود خودسانسوری کنم و من این کار را انجام نمی‌دهم. هر فیلمی که بسازم دوست ندارم در تایلند و برای مخاطبان تایلندی به نمایش بگذاریم، چرا که در حال حاضر آزادی حقیقی در کشور وجود ندارد".

فیلم تحسین شده گورستان شکوه و جلال روایتگر داستان گروهی از سربازان است که دچار بیماری اسرارآمیز خواب می‌شوند که این امر از دیدگاه منتقدین استعاره‌ای از مشقت و درد و رنج اجتماعی در این کشور است.

ویراستاکول 44 ساله که فیلم جدیدش را برای اولین‌بار در ماه می و در جریان جشنواره کن به نمایش گذاشت گفت: فکر می‌کنم در تایلند بیش از هر کشور دیگری خشونت وجود دارد و متأسفم که می‌بینم که قدرت و حق حرف زدم، چون می‌دانم اگر حرف بزنم ضرر خواهم کرد.

ویراستاکول که در میان دوستداران سینما با نام «جو» شناخته می‌شود، مدرک کارشناسی معماری خود را در سال 1994 دریافت کرد. وی با ساخت فیلم کوتاه گلوله در سال 1993 وارد عرصه‌ی فیلمسازی شد و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته هنرهای زیبای فیلمسازی درسال 1997 از دانشکده‌ی هنر شیکاگو گرفت.

چیزی مرموز در ظهر اولین تجربه‌ی این کارگردان در ساخت فیلم بلند است که آمیزه‌ای از مستند و روایت بداهه است.

از دیگر افتخارات این کارگردان سرشناس می‌توان به کسب جایزه‌ هیئت داوران جشنواره‌ کن در سال 2004 برای فیلم بیماری استوائی، جایزه‌ اصلی بخش نوعی نگاه جشنواره‌ کن 2002 برای فیلم ارادتمند شما اشاره کرد. این فیلم جایزه‌ی فیپرشی جشنواره فیلم‌های مستقل بوینس‌آیرس را نیز کسب کرد.

ویراستاکول که موفقیت خود را وامدار سینمای ایران می‌داند، در زمان تحصیل در مدرسه فیلمسازی شیکاگو بسیار تحت تاثیر سینمای ایران قرار گرفت و در ویژه برنامه‌های مدرسه فیلمسازی که مجموعه آثار کارگردان‌های ایرانی مانند عباس کیارستمی را پخش می‌کردند با سینمای ایران آشنا شد.

وی در این‌باره می‌گوید: فیلم‌های ایرانی نبوغ‌آمیز هستند و موجب شدند من به جزئیات زندگی به شکل دیگری نگاه کنم. سینمای ایران وقار و ریتم خاص خودش را دارد، موضوعاتی هست که نمی‌توان در فیلم آن‌ها را بیان کرد. اما فیلمسازان ایرانی نشان داده‌اند می‌توانند با رویکرد خاص خود که بسیار ساده است این واقعیات را بیان کنند، به نظرم این کار موفقیت بزرگی است.