حکايت من و مجله فيلم (و احتمالاً تعدادى از همنسلان من) صرفا يک حکايت نوستالژيک نيست، مجله فيلم شخصيت من را شکل داد و تغيير داد، قطعاً اگر مجله فيلم نبود من الان شخصيت ديگرى داشتم و نوع ديگرى فکر مى کردم، اهل کتاب بودم ولى مجله فيلم (هميشه با اين دو کلمه خطابش کرده ام) ديد من را نسبت به سينما ( و طبعاً) جهان پيرامونم گسترده تر و عميق تر کرد، مجله فيلم چيزهايى داشت که در کتابها پيدايش نمى کردم.

خاطراتم روز به روز کمرنگتر مى شوند و اين دغدغه اصلى سالهاى اخيرم است چون؛ هرچه داريم از خاطرات است و هرچه مى کشيم هم از خاطرات است. به گذشته بر مى گردم، اولين مجله فيلمى که خريدم، شماره بيست و چند بود (احتمالاً ۲۶، عکسهاى سريال امير کبير روي جلدش بود، از دکه بالاى خيابان مهناز خريده بودم اش، هميشه برايم مهم بوده که مجله فيلمها را از کدام دکه روزنامه فروشى خريده ام و سعى مى کردم آنرا بخاطر بسپارم ولى طبيعتاً حافظه يارى نمى کند که بالاى ٥٥٠ شماره را بخاطر بسپارم ! (در مورد بقيه مجلات و روزنامه هاى سينمايى که تقريباً همه شان را خريده ام هرگز چنين حسى نداشته ام) و آخرين اش شماره ٥٨١ (چه شماره نحسى) را از دکه مطبوعات سيدخندان. تازه کرونايم فروکش کرده بود، با حال بد و ضعف و بى حالى آن را ورق مى زدم و مثل يکسال گذاشته لازم نبود که آنرا کنار بگذارم تا کرونايش برود! و ساعاتى بعد خبر آمد که اين آخرين است، دنيا روى سرم آوار شد...

مى توانم مدتها درباره مجله فيلم بنويسم، بخصوص اگر بروم سراغ آرشيوم و خاطراتم را ورق بزنم ولى دل و دماغ اش را ندارم، نقد مفصلّ ام بر آباداني هاى کيانوش عيارى که در صفحه نقد خوانندگان چاپ شد (و يکى دو نوشته کوتاه ديگر)، نقد برادرم اميد بر فيلم دو نيمه سيب و شعر زيباى خواهرم نغمه که در پرونده فيلم بودن يا نبودن منتشر شد (بايد رو کرد و به ويرانگران مجله گفت: بگو براى تپيدن چقدر بايد داد؟!) سهم کوچک خانواده ما در مجله فيلم بود ولى سهم بزرگ مجله فيلم (و سينما) در تغيير نگرش يک نوجوان ١٤-١٥ ساله به قلم نمى آيد.

مى دانم که هيچ چيز و هيچکس در اين دنيا ابدى و هميشگى نيست ولى سينما به ما ياد داده که "الماسها ابدى اند".

دکتر رضا رضائى، روانپزشک، اول فروردين ١٤٠٠

در همین رابطه دیگر بهاریه های نوروز ١٤٠٠ پرده سینما را بخوانید

در سال های پیر و پاییزی- فهمیه غنی نژاد

خواب  دیدم که هنوز بیدارم- امید فاضلی

دایی شُلِه و دایی سِفته- هوشنگ میرزایی

سِفرِ عشق- دکتر رضا رضائى

من هر چه یادم هست با او بود- کاوه قادری

 حاجی فیروز با ماسک- سعید توجهی

چهره هایی پیدا در پسِ غباری هویدا- غلامعباس فاضلی