یا حفیظ

دفتر چهارم

بیست و سوم آذر ماه هزار و سیصد و هشتاد و هشت

اوج التهاب!

در روزهای آخر آذر هستیم. ماه آخر پاییز. شب یلدا در راه است و به یاری خداوند متعال، پرده سینما چند روز دیگر رسماً آغاز به کار خواهد کرد. کارها متراکم شده اند و هرچه جلوتر می رویم شرایط دشوارتر جلوه می کند. اما یاران بسیار خوبی همراهی ام می کنند و خداوند را حقیقتاً طوری باید شکر کنم که سعدی شیراز در دیباچه "گلستان" بندگان را به آنگونه شکرگزاری به درگاه پروردگار یکتا دعوت می کند. «هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیات است و چون برمی آید مفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت است و بر هر نعمت شکری واجب» در مدت سه ماهه ای که از "الف" تا "ی" درگیر کارهای سایت بوده ام در معرض مهر بسیاری از دوستانم قرار گرفته ام. دوستانی که برخی تازه با آنها آشنا شده ام، اما آنقدر صمیمی اند که گویی سالهاست می شناسمشان و دوستانی دیگر که از دیرباز می شناختمشان و در این دوران هم یاری شان را  روانه راهم کردند. در معرض بغض و بخل برخی دیگر هم بوده ام. رایحه ی تنگ نظری شان را از راه دور احساس می کنم! اما جدی اش نمی گیرم، چون محو می شوند. یاوری و محبت همراهانم آنقدر پررنگ است که هر چیز دیگری را تحت الشعاع خودش قرار می دهد و بیش از هر چیز دیگری به حمایت شما خوانندگان جدی و پایدار می بالم که در این روزها همواره یاور و همراه پرده سینما بوده اید.

گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمین سازند

بحمدالله و المنه بتی لشکرشکن دارم

غلامعباس فاضلی

برای مشاهده دیگر یادداشت ها، اینجا را کلیک کنید