رابعه مدنی در نوشتاری خطاب به سازندگان فیلم سینمایی «بی‌بدن» نوشت : "حداقل حرمت موی سفید مادر بزرگ را نگه می‌داشتید."

رابعه مدنی در متنی که در اختیار ایسنا گذاشت خطاب به کارگردان و تهیه‌کننده فیلم «بی بدن» نوشت:

«شما همسن‌ و سال نوه‌های من هستید و هنگامی که برای بازی در فیلم «بی‌بدن» به گروه شما پیوستم و در آن شب‌های سرد با وجود کهولت سن در کنار شما قرار گرفتم. خوشحال بودم که در فیلمی با سازندگانی خلاق کار می‌کنم و فکر نمی‌کردم‌ که پسرانی جوان به سن‌ و سال نوه‌هایم، این‌گونه رفتار کنند و در مراسم افتتاحیه فیلم‌، مادربزرگ ‌را فراموش کنند و اسم او را که بازی‌اش آغازگر فیلم است، در تیتراژ رول آخر و در جایگاه «سایر بازیگران» بگذارند. با خودم‌ گفتم سرتان شلوغ است و فراموش کرده‌اید.

هنگام جشنواره فجر از طریق پسرم به خانم تقوی که رابط گروه شما بود، برای‌تان پیام دادم، اما حتی زحمت یک تماس هم به خود ندادید.

پسرانم! این‌مادر بزرگی که از شما گلایه می‌کند، در فیلم‌های سینمایی و سریال‌های زیادی بازی کرده و همیشه جایگاه خود را داشته است. در اینجا هم دلیلم برای طرح موضوع، فقط یادآوری ادب و حرمت‌ نگه داشتن است و اگر زودتر گلایه‌ام را رسانه‌ای نکردم به این دلیل بود که دوست نداشتم خدای ناکرده حاشیه‌ای برای فیلم «بی بدن» بسازم که باعث ضرر و زیان برای شما بشود.

خوشحالم‌ که فیلم‌تان موفق بوده و ان‌شاءالله که باز هم فیلم بسازید و یادتان بماند که شأن بازیگران را حفظ کنید. موفق باشید.»

فیلم سینمایی «بی‌بدن» به کارگردانی مرتضی علیزاده، تهیه‌کنندگی سیدمصطفی احمدی و نویسندگی فیلمنامه کاظم دانشی اکران شد و در گیشه، به فروش حدود ۴۷ میلیارد تومانی دست یافت.

این فیلم جنایی، از یک پرونده قضایی مهم الهام گرفته شده بود. داستان فیلم با تغییراتی به یک پرونده معروف جنایی دهه ۹۰ اشاره دارد؛ پرونده قتل غزاله شکور به دست آرمان عبدالعالی که چندین بار تا مرحله اجرای حکم رفت و برگشت و یکی از پیچیده‌ترین پرونده‌های چند سال اخیر ایران بود.